24نموده، ياد مى‌كردند. 1
2- افراد ديگرى، غير از انگيزۀ مقدّس «هجرت فى سبيل اللّٰه» با غرض‌هاى تجارت و كسب درآمد عالى هجرت مى‌كردند و اين موضوع به گوش پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: فقط اعمالى كه بر پايۀ نيّت‌هاى خالصانه صورت مى‌گيرد، ارزش دارد و هر كس نتيجۀ نيّت خويش را دريافت مى‌دارد. هر كس هجرت او براى خدا و رسول صلى الله عليه و آله باشد، از سوى آنان پاداش مى‌گيرد، و هر كس هجرت او براى رسيدن به مال دنيا، يا براى ازدواج با زنى باشد، هجرت او همين گونه محسوب خواهد شد و پاداش او هم از همين ناحيه است. 2
3- در يكى از جنگ‌ها، فردى ابتدا به منظور جهاد در راه خدا شركت كرد، امّا پس از پايان جنگ، وى براى به دست آوردن و تصرّف نمودن وسايل و چهارپايى به عنوان غنيمت به ميدان جنگ رفت و از جانب صاحب آن «مركب‌سوارى» مورد هجوم قرار گرفت و كشته شد و «قتيل الحمار» لقب گرفت، يعنى كشته شدۀ در راه چهارپا. 3
4- ابوبصير، كه از بينايى چشم محروم بود ولى سروصدا را مى‌شنيد، يك سال در مكه، در حالى كه امام باقر عليه السلام هم حضور داشت، به آن حضرت عرض كرد: چقدر حاجيان زياد هستند! و چقدر ضجّه و ناله و راز و نياز آنان فراوان است! امام عليه السلام ، (با توجّه به چشم بصيرت خويش) در پاسخ ابوبصير فرمود: بَلْ ما اكثَرَ الضَّجِيجَ واَقَلَّ الحَجِيجَ... 4