37از گفتۀ خود ابراهيم عليه السلام اين قدمت استنباط مى‌شود؛ پس از سكونت دادن همسر و فرزندش اسماعيل در جوار كعبه، گفت:

رَبَّنٰا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوٰادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ.... ¹

اين بدان معنا نيست كه خانه به صورت كامل پابرجا مانده بلكه آثار آن به صورت تپّۀ كوچكى به رنگ قرمز باقى بوده است كه با استناد بر منابع تاريخى و دينى، به تفصيل بحث خواهد شد.

تقاضاهاى حضرت ابراهيم عليه السلام در آيات 35 تا 41 سورۀ ابراهيم آمده‌است . خداوند بدينوسيله به مسلمانها مى‌آموزد كه چگونه بايد دعا كرد و چه خواسته‌هايى را مطرح ساخت و از قاضى‌الحاجات چه حاجتى خواست.

ابراهيم دراين آيات هفت خواسته را مطرح كرده‌است كه عبارتند: «از تقاضاى امنيّت»، «دور ماندن از بت پرستى»، «توجّه عمومى به مكتب توحيد و پيروانش»، «بهره‌مند شدن عموم از ثمرات به عنوان مقدّمه‌اى براى شكرگزارى»، «توفيق بر پا داشتن نماز»، «تقاضاى پذيرش دعاهاى ابراهيم عليه السلام » و سرانجام «تقاضاى بخشش از لغزشهايش».

تقاضاهاى ابراهيم عليه السلام از «طلب» شروع و در «آمرزش» پايان مى‌يابد؛ آنهم نه براى شخص خودش كه براى عموم.

ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام وقتى بناى كعبه را به پايان مى‌رسانند، از خداى خود مى‌خواهند كه آنها و فرزندانشان را تسليم خويش گرداند و راه پرستش را به آنها نشان دهد و مناسك حج را به آنها بياموزد؛ رَبَّنٰا وَ اجْعَلْنٰا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَ أَرِنٰا مَنٰاسِكَنٰا وَ تُبْ عَلَيْنٰا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوّٰابُ الرَّحِيمُ . ²

از اين آيه، دستورات دين حنيف ابراهيم عليه السلام فهميده مى‌شود؛ دينى كه خداوند آن را به پيامبران خود آموزش داد و اين آيين‌ها و دستورالعملها تا دوران پيامبر بزرگ اسلام،