31
منشور حج، در آستانۀ حج سال 1382
در نخستين ديدار نمايندۀ مقام معظم رهبرى، حضرت حجت‌الاسلام والمسلمين آقاى محمدى رى‌شهرى با آقاى سيد احمد زرهانى، رياست جديد سازمان حج و زيارت، مطالبى از سوى نمايندۀ محترم ولىّ فقيه در امور حج و زيارت مطرح شد كه عنوان «منشور حج» يافت. محتواى اين متن، نشانگرِ استراتژى كلى و خطوط اساسى است كه مى‌بايد در جريان برگزارى حجّ مورد توجه سازمان حج و بعثۀ مقام معظم رهبرى و همۀ دست اندركاران حج باشد. منشور ياد شده، چشم‌انداز سياستهاى آيندۀ اين سازمان نيز هست كه بايد با ايجاد تغييرات اساسى، به نيازهاى جارى حج، كه پيش از اين كمتر مطرح بوده است پاسخ دهد.
طبيعى است پس از بيست و پنج سال تجربۀ جمهورى اسلامى ايران در جهت برنامه‌ريزى براى زائران (منهاى سه سال 1369 - 1367 كه حج در اين سالها برگزار نشد) و نيز به‌علاوۀ شش سال تجربۀ موجود در سازمان اوقافِ پيش از تحقّق انقلاب كبير اسلامى؛ يعنى از زمانى كه شوراى عالى حج تأسيس شد (1351 ش.) امر ادارۀ زائران به نهادى خاص واگذار گرديد، لازم بود خطوط اساسىِ برگزارى حج به صورت مكتوب درآيد. روشن است كه اين تجربه‌ها فراوان است، اما منشور حج توانسته است حاصل آن تجربه‌ها را - با توجه به اهداف اسلام مقدس و عزيز و نيز جمهورى اسلامى ايران به عنوان پاسدار حرمت زائران ايرانى و مجرى خوب انجام شدنِ حج زائران - ارائه كند.
متن اين منشور، كه مى‌تواند سياست‌گذارى‌هاى آيندۀ سازمان حج را در جهت