43حضور يابد». 1
آرى ابراهيم عليه السلام با قلب سليم و روح پاك و ارادۀ نيرومند و عزم راسخ، مأمور مبارزه با بت‌پرستان شد و از پدر (عمو) و قوم خودش آغاز كرد، چنان كه قرآن مى‌گويد:
«به خاطر بياور هنگامى را كه به پدر و قومش گفت: اينها چه چيز است كه مى‌پرستيد؟!»؛ إِذْ قٰالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مٰا تَعْبُدُونَ .
حيف نيست انسان با آن شرافت ذاتى و عقل و خرد در مقابل مشتى سنگ و چوب بى‌ارزش تعظيم كند؟ عقلتان كجا است؟! سپس اين تعبير را كه توأم با تحقير آشكار بت‌ها بود، با جملۀ ديگرى تكميل كرد و گفت: «آيا شما، جز اللّٰه كه بر حق است به سراغ خدايان دروغين مى‌رويد؟»؛ أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُرِيدُونَ.
با توجه به اينكه «اِفْك» به معنى دروغ بزرگ و يا زشت‌ترين دروغ‌ها است، قاطعيت سخن ابراهيم عليه السلام دربارۀ بت‌ها روشن‌تر مى‌شود.
سرانجام سخنش را با جملۀ كوبندۀ ديگرى در اين مقطع پايان داد و گفت: «شما در بارۀ پروردگار عالميان چه گمان مى‌بريد؟!»؛ فَمٰا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰالَمِينَ. ، روزى او را مى‌خوريد، مواهب او سراسر وجود شما را احاطه كرده، با اين حال موجودات بى‌ارزشى را هم‌رديف او قرار داده‌ايد، با اين حال باز انتظار داريد به شما رحم كند، و شما را با اشد مجازات كيفر ندهد؟ چه اشتباه بزرگى؟ چه گمراهى خطرناكى؟
تعبير بِرَبِّ الْعٰالَمِينَ اشاره به اين است كه تمام عالم در سايه ربوبيت او اداره مى‌شوند، شما او را رها ساخته به سراغ يك مشت پندار و اوهامى كه هيچ منشأ اثر نيستند رفته‌ايد.
در تواريخ و تفاسير آمده است كه بت‌پرستان بابل، هر سال مراسم عيد مخصوصى داشتند، غذاهايى در بت خانه آماده مى‌كردند و در آنجا مى‌چيدند، به اين پندار كه غذاها متبرك شود، سپس دسته جمعى به بيرون شهر مى‌رفتند و در پايان روز باز مى‌گشتند و براى نيايش و صرف غذا به بت خانه مى‌آمدند، آن روز شهر خالى شد و فرصت خوبى براى در هم كوبيدن بت‌ها به دست ابراهيم عليه السلام افتاد.