51به دو گروه به نام حزب على و حزب معاويه تقسيم شدند . شيعه على در مقابل شيعه معاويه قرار گرفت ، آنگاه كه معاويه حكومت را قبضه كرد ، واژه شيعه فقط در اتباع على به كار مى رفت . 1
پاسخ
جنگ جمل ، سرآغاز پيدايش تشيع نيست ، بلكه تاريخ ظهور ابعاد سياسى و نظامى شيعه در آن عصر است ، اميرمؤمنان ( عليه السَّلام ) در دوران خلفاى سه گانه مصلحت را در سكوت مى ديد و در عين حال ، خلفا را ارشاد و يارى مى كرد ، البته ايشان پيوسته از مقام و موقعيت خود نام مى برد ، امّا شرايط موجود ، اجازه مخالفت نمى داد و مصلحت اسلام را در سكوت مى ديد ، از اين جهت على و ياران او بروز و ظهورى نداشتند ، ولى آنگاه كه پس از قتل عثمان ، صحابه حاضر در مدينه ، على را براى خلافت برگزيدند و حجت به وسيله پشتيبانى مردم تمام گشت ، گروهى مانند طلحه و زبير فريب وعده هاى معاويه را خوردند و با پشتيبانى مالى امويان براى كارشكنى تشويق شدند . آن دو فرد ساده لوح به اميد خلافت ، بصره را پايگاه خود قرار دادند و استاندار على ( عليه السَّلام ) را پس از ضرب و شتم از بصره بيرون راندند و براى خود يك نوع حكومت خودمختار درست كردند . در اين شرايط كه مى رفت حكومت اسلامى آسيب ببيند و هرج و مرج جهان اسلام را فرا گيرد ، على وظيفه اى جز تعقيب متخلفان نداشت . در اين جهاد كه صحابه پيامبر از على پشتيبانى مى كردند ، مسأله تشيع به معناى خلافت بلافصل على ( عليه السَّلام ) مطرح نبود . آنچه محور كار بود ، حفظ نظام اسلامى از طريق حاكم رسمى بود ، نه پديد آمدن مكتبى به نام تشيع و گروهى به نام شيعه ; و خوشبختانه فتنه در مدتى كمتر از يك روز ريشه كن شد .