25گويند و افرادى كينه توز و تشتّت طلب باشند، اميدى به اتفاق و اتحاد و اصلاح و رشد جامعۀ مسلمانان نخواهد بود و امّت اسلامى هرگز طعم گواراى وحدت را نخواهند چشيد، و به كمال مطلوب و خداپسند دست نخواهند يافت.

از اين رو قرآن كريم علما و دانشمندان را قبل از ديگران و بيش از سايرين، سفارش به اتحاد مى‌كند و خطر اختلاف را به آنها هشدار مى‌دهد و از عذاب روزى مى‌ترساند كه در آن برخى چهره‌ها دگرگون مى‌گردد. وَ لاٰ تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مٰا جٰاءَهُمُ الْبَيِّنٰاتُ وَ أُولٰئِكَ لَهُمْ عَذٰابٌ عَظِيمٌ * يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمٰانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذٰابَ بِمٰا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ؛ ¹ «و چون كسانى مباشيد كه پس از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند و براى آنها عذابى سهمگين است در آن روزى كه چهره‌هايى سفيد و چهره‌هايى سياه گردد. امّا سياهرويان به آنان گويند آيا بعد از ايمانتان كفر ورزيديد. پس به سزاى آن كه كفر مى‌ورزيديد اين عذاب را بچشيد.»

البته قرآن مجيد ارائۀ حق و اقامۀ برهان و جدال احسن را مى‌ستايد و به آن امر مى‌كند قُلْ هٰاتُوا بُرْهٰانَكُمْ؛ ² «بگو دليلتان را بياوريد.» وَ جٰادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ؛ ³ «به شيوه‌اى كه نيكوتر