72 «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرىٰ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنٰا عَلَيْهِمْ بَرَكٰاتٍ مِنَ السَّمٰاءِ وَ الْأَرْضِ». ¹

- هرگاه اهل آن مناطق ايمان مى‌آوردند و پرهيزكار مى‌شدند، درهاى بركات آسمان و زمين را بر آنان مى‌گشوديم.

و دربارۀ تغيير سرنوشت حضرت يونس مى‌فرمايد:

«فَلَوْ لاٰ أَنَّهُ كٰانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ». ²

- پس اگر او از تسبيح كنندگان نمى‌بود، تا روز رستاخيز، در شكم از (نهنگ) باقى مى‌ماند.

از آيۀ اخير چنين برمى‌آيد كه ظاهر جريان، ايجاب مى‌كرد يونس پيامبر، تا قيامت در آن زندان ويژه باقى بماند. ليكن رفتار شايستۀ آن حضرت (يعنى تسبيح گفتن)، مسير سرنوشت وى را دگرگون ساخت و او را نجات داد.

اين حقيقت، در روايات اسلامى نيز پذيرفته شده است. پيامبر گرامى در اين زمينه مى‌فرمايد:

«إن الرجل ليحرم الرّزق بالذّنب يصيبه و لا يردّ القدر إلا الدّعاء و لا يزيد فى العمر إلاّ الْبرّ». ³

- يك انسان، به سبب گناه، از روزى خود محروم گردد و هيچ چيز نمى‌تواند اين تقدير و سرنوشت را دگرگون سازد مگر دعا كردن و هيچ چيز بر عمر وى نمى‌افزايد مگر نيكى نمودن.