63به اين وسائل و اسباب، هستى بخشيده و سرانجام آنان را در برآوردن نيازهاى ديگران، تأثير و توان عطا فرموده است. اصولاً زندگى افراد بشر بر مبناى اين استعانت از اسباب و مسببات، پايه‌ريزى شده است، به‌طورى‌كه بدون كمك گرفتن از آنها، زندگى انسان، دچار آشفتگى مى‌گردد. در اينجا نيز اگر با اين ديد به آنها بنگريم كه عوامل تحقق يارى خدا هستند كه هم اصل هستى آنها از خدا است و هم تأثيربخشى آنها از جانب او است، اين كمك گرفتن، با توحيد و يكتاپرستى هيچ برخوردى ندارد.
اگر كشاورزى موحد و خداشناس، از عواملى؛ مانند زمين و آب و هوا و آفتاب كمك مى‌گيرد و مى‌تواند دانه‌ها را پرورش داده و به بار بنشاند در واقع از خدا استمداد مى‌جويد؛ زيرا او است كه به اين عوامل و ابزار، نيرو و استعداد بخشيده است.
روشن است كه اين استعانت، با روح توحيد و يگانه‌پرستى سازگارى كامل دارد. بلكه قرآن مجيد ما را به اينگونه يارى جستن از پديده‌هايى (مانند پايدارى و نماز)، فرمان مى‌دهد آنجا كه مى‌فرمايد:
«وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاٰةِ». 1
- از پايدارى و نماز، يارى بجوييد.
روشن است كه صبر و پايدارى كار بشر است و ما مأموريم از آنها كمك بگيريم و در عين حال، يك چنين استعانتى، با حصر آن به خدا در آيۀ «... وَ إِيّٰاكَ نَسْتَعِينُ» منافاتى ندارد.