86نويسنده ادعا كرده است كه اهل‌سنّت به عبدالله بن عباس لقب زبان گوياى قرآن و عالم امّت داده، در حالى كه شيعيان كه محبّت اهل‌بيت عليهم السلام را ادّعا مى‌كنند، او را نفرين مى‌فرستند.

پاسخ به نويسنده اين است كه شيعيان عبداللّه بن عبّاس را نفرين نمى‌فرستند و سخنان علماى شيعه در ستايش او پيوسته است و مشهورتر از آن است كه گفته آيد، و به آوردن پاره‌اى از آنها بسنده مى‌كنيم:

1 - علامۀ حلّى مى‌گويد: «عبداللّه بن عبّاس از ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله و دوستدار و شاگرد على عليه السلام بوده و وضع او در داشتن بزرگى و اخلاص نسبت به اميرالمؤمنين عليه السلام مشهورتر از آن است كه پنهان مانَد، و اگر چه كشى احاديثى را در نكوهش او آورده، ولى جايگاه او والاتر از اين گونه سخنهاست و ما چند وچون آن را در كتاب بزرگ خود آورده‌ايم و به اين اشكالها پاسخ داده‌ايم، خدايش از او خشنود باد» (رجال علامه ، ص 103).

2 - ابن داوود مى‌گويد: عبداللّه بن عبّاس (رض) مقامى رفيع‌تر از آن دارد كه در فضل و بزرگى و محبت نسبت به اميرالمؤمنين عليه السلام و فرمانبرى از حضرتش عليه السلام بتوان بدو اشاره كرد» (رجال ابن داوود ، ص121).

3 - حرّ عاملى در بخش پايانى وسائل الشيعه مى‌گويد: «وضع عبداللّه بن عبّاس در شكوه و اخلاص نسبت به اميرالمؤمنين عليه السلام مشهورتر از آن است كه پنهان مانَد، و اگر چه دربارۀ او نكوهشى رسيده، ولى شأن‌او بزرگ‌تر از اين‌سخنهاست» (وسائل‌الشيعه ، ج20، ص239).