297نويسنده مى‌گويد: مجلسى روايت كرده: «حضرت قائم براساس امر جديد و كتابى نو و قضائى نوين قيام مى‌كند» (بحارالانوار، ج 52، ص 354؛ غيبة نعمانى، ص 154).
جواب وى آن است كه امر جديدى كه صاحب زمان بدان مى‌پردازد همان دادگرى ميان مردم و قسمت به تساوى و جلوگيرى از منكرات و بر پا داشتن حدود و زنده كردن سنّت و از ميان بردن بدعت و امثال اين‌گونه امور است و احتمال دارد مقصود از كتاب نو همان قرآن كريم باشد و نو بودن آن يا به سبب آن است كه بر حسب نزول، ترتيب دهى خواهد شد و در آن منسوخ پيش از ناسخ خواهد آمد، يا جديد خواهد بود به اعتبار مفاهيمى كه سلاطين ستم و دانشمندان دربارى آنها را تحريف كرده‌اند، زيرا امام عليه السلام آن را چنان تفسير خواهد كرد كه ارادۀ خداوند سبحان است. شايد هم مقصود از كتاب نو، كتاب ديگرى جز قرآن است كه امور مهم شريعت و احكامى را در خود دارد كه مردم در تمام كارهاى خود بدان نيازمندند.
امّا مقصود از قضاى نوين، يا همان دادگرى ميان مردم است كه ايشان در عصر غيبت و پيش از آن با چنين عدلى آشنايى نداشته‌اند يا آنكه امام عليه السلام گواه نمى‌خواهد، بلكه بر پايۀ علم خود و بر حسب واقعيت حق در هر مسأله‌اى حكم خواهد كرد - كه اين گفته آمد - ، و قضاى او اگر چه براساس احكام صحيح اسلامى جارى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله آنها را به ارمغان آورد، ولى براى مردم نو خواهد بود، زيرا در روزگار سلاطين ستم با چنين قضايى مأنوس نبوده‌اند.