257نويسنده روايت ديگرى نيز مى‌آورَد كه چنين است: «به گروهى ايمان عاريه داده مى‌شود و انگاه از ايمان جدا مى‌شوند و در روز رستخيز آنها را «عاريه‌ايها» مى‌نامند، هان كه زرارة بن اعين نيز از آنهاست» (ص 141).
پاسخ وى آن است كه اين روايت نيز سندى ضعيف دارد و آغاز آن مرسل است و در سند آن نام محمد بن على حداد ديده مى‌شود كه در كتب رجالى توثيق نشده است. نيز نام مسعدة بن صدقه به چشم مى‌خورد كه خالى از سخن نيست، و سيّد بن طاووس رحمه الله در تحرير طاووسى ، صفحۀ 128 او را در مذهب، عامى (سنّى) معرفى مى‌كند.
ز ديگر روايات اين سخن اوست: اگر بيمار شد به عيادت او مرو و اگر مُرد پيكرش را تشييع مكن. با شگفتى به امام عليه السلام عرض كردند: دربارۀ زراره چنين مى‌گويى؟ فرمود: آرى، زراره از يهود و نصارا - كه خدا را ارغنون سوم مى‌دانند - بدتر است. خداوند زراره را واژگون كرده است.
پاسخ وى آن است كه اين روايت مرسل است، زيرا رجال على بن حكم شناخته نيستند كيانند؟
و اين فرمودۀ امام «خداوند زراره را واژگون كرده» جزء اين حديث نيست، بلكه بخشى از حديث ديگرى است كه در آن چنين آمده است: «گناه من چيست كه خدا قلب زراره را واژگون كرده چنان‌كه اين كنيز اين قُمقمه را واژگون كرده است».
اين روايت نيز ضعيف است و در سند آن نام يوسف بن سخت ديده