210و به تو باز پس دهيم. حفصه آنها را نزد عثمان فرستاد و عثمان به زيد بن ثابت و عبداللّٰه بن زبير و سعيد بن عاص و عبدالرحمان بن حارث بن هشام فرمان داد تا آنها را در كتابهايى نوشتند» (صحيح بخارى ، ج 3، ص 1610).
چرا ابوبكر و عمر تا دم مرگ كتاب خدا را از مسلمانان پنهان نگاه داشتند؟ و چرا اين مصحف تنها به دست حفصه رسيد در حالى كه حق همۀ مسلمانان بود؟ و چرا حفصه آن را در تمامى اين مدّت از مردم پنهان داشت؟
اين در حالى است كه مصاحف موجود در ميان مردم با يكديگر اختلاف داشت و مسلمانان به مصحف كامل بسى نيازمند بودند تا آن را تلاوت كنند و به پرستش مفاد آن برخيزد و به احكام آن بپردازند.
هر آنچه در توجيه پنهان داشتن اين صحيفه‌هاى گردآورى شده از سوى ابوبكر و عمر و حفصه مى‌توان گفت به طريق اولى در توجيه پنهان داشتن آن از سوى ائمّۀ اهل‌بيت عليهم السلام نيز مى‌توان گفت؛ كتابهايى كه همسنگ و همطراز قرآن شمرده نمى‌شود. پس چه شگفت است نويسنده‌اى كه از شيعيان در اينكه ائمّۀ اهل‌بيت عليهم السلام اين كتابها را از مردم پنهان داشته‌اند خرده مى‌گيرد، ولى عملكرد ابوبكر و عمر پيرامون كتاب گردآورى شده و موجود نزد آن دو را ناديده مى‌انگارَد.
در اينجا نويسنده مى‌پرسد: اميرالمؤمنين و ائمّۀ پس از او با زبور، تورات و انجيل چه كارى داشته‌اند تا اين كتابها را در ميان خود در