200عمران بن حصين آورده كه گفته است: «از سوى فرشته‌اى به من درود فرستاده مى‌شد تا زخم خود را مى‌سوزاندم و در اين هنگام از من روى مى‌گرداند و چون سوزاندن را كنار نهادم آن فرشته بازگشت» (صحيح مسلم ، ج 2، ص 899).
ذهبى در بازگو كردن مقصود عمران بن حصين مى‌گويد: او از كسانى بود كه فرشتگان بدو درود مى‌فرستادند...
او مى‌گويد: «عمران بواسير داشت و جاى آن را مى‌سوزانْد. او مى‌گويد: ما جاى آن را مى‌سوزانديم، ولى بهبود حاصل نمى‌شد. او به ما روايت كرده كه چون كار سوزاندن را ادامه مى‌داد درود آن فرشته مدّتى از او منقطع شد و باز بدو باز گشت» (تذكرةالحفّاظ ، ج 1، ص 29 و 30).
ابن حجر مى‌گويد: فرشتگان پيش از سوزاندنِ موضع، دست او را مى‌فشردند» (تهذيب التهذيب ، ج 8، ص 112).
نووى مى‌گويد: فرشتگان بر او درود مى‌فرستادند و او آنها را آشكارا مى‌ديد و اين به تصريح در صحيح مسلم آمده است (تهذيب الاسماء واللغات ، ج 2، ص 36).
پس از اين همه نمى‌دانيم اينكه اميرالمؤمنين و سرور زنان جهان عليهما السلام با فرشته يا جبرئيل عليه السلام سخن گفته باشند و نوشتن اين سخنان در مصحفى به نام «مصحف فاطمه» چه وجه انكارى دارد؟
نويسنده در اينجا از تورات، انجيل و زبور سخن به ميان مى‌آورَد و از كافى، جلد 1، صفحۀ 207 باب «همۀ كتابهايى كه از سوى