170نصوصى در معافيت پرداخت آن رسيده است.

پاسخ به نويسنده اين است كه از سخنان پيشگفتۀ بزرگان روشن شد كه ايشان در زمان غيبت و حضور قائل به وجوب پرداخت خمس بوده‌اند، و اين پندارِ نويسنده كه معافيت از پرداخت خمس در ميان شيعيان شهرت داشته، نادرست است و او را همين بس كه اين شهرت را حتّى از يك عالم شيعى نقل نمى‌كند، و ما براى خوانندگان پاره‌اى از سخنان علماى شيعۀ اماميه را آورديم كه دلالت بر عدم شهرت معافيت از پرداخت خمس داشت مگر در ازدواج و مسكن و تجارت، آن هم به معنايى كه گفته آمد.

نويسنده فتواى شيخ مفيد و سخنى از شيخ طوسى را نقل كرده و در آن اختلاف علماى شيعه در دخل و تصرّف در خمس را به هنگام غيبت به چهار قول تقسيم كرده است:

1 - پرداخت خمس معاف است چنان‌كه در ازدواج و تجارت، و عمل بدان جايز نيست، زيرا مخالف احتياط تصرّف در مال ديگران بدون اذنِ قاطع است.

2 - انسان تا زنده است بايد خمس را نگاه دارد و هنگام مرگ آن را به كسى كه مورد اعتماد اوست وصيّت مى‌كند تا آن را به امام عصر عليه السلام به هنگام ظهور بسپرد و او نيز بدان وصيت مى‌كند چنان‌كه آن را با وصيّت دريافت كرده تا به امام عصر عليه السلام برسد.

3 - بايد خمس را دفن كرد، زيرا زمين به روز رستخيز گنجينه‌هاى خود را بيرون مى‌ريزد.