154خدا سوگند، خداوند به روز رستخيز در اين باره سخت پرسش خواهد كرد» (اصول كافى ، ج 1، ص 548).
روايت ديگر را محمّد بن زيد آورده كه مى‌گويد: گروهى از خراسان خدمت امام رضا عليه السلام رسيدند و از او خواستند خمس را بر ايشان معاف دارد. امام عليه السلام فرمود: چه فريبكاريد شما! فقط دم از دوستى ما مى‌زنيد و حقّى را از ما مى‌ستانيد كه خداوند آن را ويژۀ ما و ما را ويژه آن گردانده است؛ يعنى خمس را. هرگز و هرگز كسى از شما را از پرداخت آن معاف نمى‌كنيم» (اصول كافى ، ج 1، ص 548).
ديگر موثقۀ عبداللّه بن بكير به نقل از امام صادق عليه السلام كه مى‌فرمايد:
«من در حالى از يكى از شما درهمى مى‌ستانم كه در مدينه بيش از همه دارايى دارم و از اين كار قصدى جز آن ندارم كه شما پاك شويد» (وسائل الشيعه ، ج 6، ص 337).
ديگر صحيحۀ على بن مهزيار به نقل از محمّد بن حسن اشعرى كه مى‌گويد: يكى از ياران ما به امام جواد عليه السلام چنين نوشت: «مرا از خمس آگاه كن، آيا خمس به هر آنچه شخص از آن بهره مى‌بَرد، از كم گرفته تا زياد و بر همۀ گونه‌هاى درآمد و زمين تعلّق مى‌گيرد؟ چند و چون آن چگونه است؟ امام عليه السلام با دستخط خود نوشت: خمس پس از هزينه است» (تهذيب الاحكام ، ج 4، ص 123).
حديث‌ديگر موثقۀ سماعه است كه مى‌گويد: از امام جواد عليه السلام دربارۀ خمس پرسش كردم. امام عليه السلام فرمود: «به هر سودى كه مردم برند، خواه كم باشد يا زياد، خمس تعلّق مى‌گيرد» (اصول كافى ، ج 1، ص 545).
احاديث معتبر كه دلالت بر كنار گذاشتن خمس دارد بسيار