137زن حائض به هر گونه‌اى از آن حرام است، خواه از فرج يا از دُبر يا جز آن دو، و اين سخنى است كه هيچ قائلى ندارد و همان علمايى كه نويسنده بديشان اعتقاد دارد آن را رد مى‌كنند، زيرا ايشان خود تصريح مى‌كنند كه مى‌شود با زن حائض جمع شد و تنها بايد از فرج او كناره گرفت.

ابن كثير مى‌گويد: مقصود از اين فرمودۀ الهى «فاعتزلوا النّساء فى المحيض» «فرج» است، زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است: «هر كارى بكنيد مگر جماع»، و از همين رو بسيارى از علما يا بيشتر آنها بر اين باورند كه مى‌شود با زن حائض مباشرت كرد مگر با فرج او.

قرطبى در تفسير خود مى‌گويد: علما پيرامون مباشرت با زن حائض و آنچه از او رواست با يكديگر اختلاف دارند...

تا آنجا كه مى‌گويد: ثورى و محمد بن حسن و بعضى از ياران شافعى مى‌گويند: از محلّ خونريزى بايد كناره گرفت، زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است:«هر كارى بكنيد مگر جماع». اين سخن را كه داوود آورده پيشتر گفتيم. اين حديث صحيح است از شافعى.

ابو معشر به نقل از ابراهيم به نقل از مسروق آورده كه گفته است: از عايشه دربارۀ زن حائض خود پرسش كردم كه كجاى او بر من رواست؟ او پاسخ داد: «همۀ جاى او مگر فرجش». علما مى‌گويند: احتياط آن است كه مباشرت با زن حيض در حالى صورت گيرد كه ازار پوشيده باشد تا از مقدّمۀ جماع پرهيز شود، زيرا اگر ملاعبه با رانهاى او مباح باشد مقدّمه‌اى است براى دست يازيدن به محلّ خونريزى كه به اجماع حرام است و به همين دليل احتياطاً بدان امر شده است و آنچه مستقلاًّ