135از مالك رسيده است كه گفته: «من هيچ كس را كه در دينم بدو اقتدا مى‌كنم نيافتم كه در حليّت اين كار ترديد كند» (مغنى ، ج 8، ص 132).
اينك مى‌گويم: روايات خودِ آنها بر اين نكته دلالت دارد. سيوطى در الدرّ المنثور مى‌گويد:
اسحاق بن راهويه در مسند خود و تفسيرش و بخارى و ابن جرير به نقل از نافع آورده‌اند كه گفته: روزى آيۀ: «نِسٰاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنّٰى شِئْتُمْ » را خواندم. ابن عمر گفت: مى‌دانى اين آيه چرا نازل شده است؟
گفتم: نه. گفت: اين آيه دربارۀ نزديكى با زنها از عقب نازل شده است.
بخارى و ابن جرير از ابن عمر نقل كرده‌اند كه مقصود از آيۀ: «فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنّٰى شِئْتُمْ » عقب زنان است.
خطيب از ميان راويان مالك از طريق نضر بن عبداللّه ازدى به نقل از مالك بن نافع از ابن عمر دربارۀ آيۀ شريفۀ: «نِسٰاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنّٰى شِئْتُمْ » آورده كه مقصود آن است كه اگر خواهد از جلو و اگر خواهد از عقب [ نزديكى كند ] .
راوى مى‌گويد: دار قطنى گفته است: اين سخن از مالك، ثابت است. ابن عبدالبر مى‌گويد: روايت ابن عمر در اين معنا صحيح است و از او شهرت و آوازه يافته است.
نسائى از طريق يزيد بن رومان از عبيداللّه بن عبداللّه بن عمر نقل مى‌كند كه عبداللّه بن عمر اشكالى نمى‌ديد كه مردى با زنش از عقب نزديكى كند.