134دربارۀ آوردن فرزند است كه فرمود فرزند را از جايى طلب كنيد كه خدايتان فرموده است. خداوند [در جاى ديگر] مى‌فرمايد: «نِسٰاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنّٰى شِئْتُمْ » 1 (استبصار، ج 3، ص 243).
نويسنده در اين باره دو روايت ديگر را نيز آورده است.
پاسخ او اين است كه با چشمپوشى از سندهاى اين احاديث كه برخى ضعيف هستند، نزديكى با زنان از عقب مسأله‌اى است اختلافى ميان علما. برخى آن را ناروا و شمارى روا مى‌دانند و گروهى از صحابه، تابعين و امامان مذاهب اهل‌سنّت قائل به جواز آن هستند.
قرطبى مى‌گويد: از كسانى كه اين سخن بديشان منتسب است، سعيد بن مسيب و نافع و ابن عمر و محمّد بن كعب قرظى و عبدالملك بن ماجشون هستند. اين از مالك روايت شده كه در كتابش با نام «كتاب السر» آورده است. ياران كارشناس مالك و بزرگان ايشان چنين كتابى را انكار مى‌كنند. ابن عربى مى‌گويد كه ابن شعبان جواز اين سخن را به گروه فراوانى از صحابه و تابعين و به مالك با روايات بسيارى مستند مى‌سازد و آن را در كتاب «جماع النسوان و احكام القِران» آورده است. كياطبرى مى‌گويد: «از محمّد بن كعب قرظى روايت شده كه وى در اين كار اشكالى نمى‌ديده است» (الجامع لأحكام القرآن ، ج 3، ص 93).
ابن قدامه مى‌گويد: مباح بودن اين كار از ابن عمر و زيد بن اسلم و نافع و مالك روايت شده است.