23از طرفى ديگر چون در زمان حيات پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چهار تن از بهترين صحابه خاص پيامبر يعنى:

1 . ابوذر غفارى،

2 . سلمان فارسى،

3 . مقداد ابن اسود كندى

4 . عمار ياسر

داراى اين لقب (شيعه) بوده‌اند، مى‌توان دريافت كه نه تنها لفظ شيعه بعد از خلافت عثمان به وجود نيامده بلكه از زمان حيات پيامبر خدا صلى الله عليه و آله اين لفظ رايج بوده است.

از طرفى، حافظ ابو نعيم در حليه الاوليا و ابن حجر در صواعق محرقه از ترمذى نقل نموده‌اند كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «خداوند مرا به دوستى چهار نفر امر نموده و خبر داده است كه خدا اين چهار نفر را دوست مى‌دارد ¹» و اين چهار نفر عبارت‌اند از: «على ابن ابى‌طالب عليه السلام ، ابوذر، مقداد و سلمان». ابن حجر نيز مشابه همين حديث را از پيغمبر نقل مى‌كند: «بهشت براى سه نفر - على و عمار و سلمان - مشتاق است ²». آيا اعمال و رفتار اصحاب خاص رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله كه خداوند امر و خبر از دوست داشتن آن‌ها داده است، دلالت بر حقانيت شيعه ندارد؟