64برد و رجزهايى خواند. سال ديگر بعنوان حاجّ به مكه عازم شد و تقليد «هدى» كرد پيغمبر (صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم) چون شنيد خواست كس براى او بفرستد آيه نازل شد و وَ لاَ آمِّينَ اَلْبَيْتَ كه بمعنى قصد كنندگان خانه است براى حكم اين موضوع صدور يافت در اين كه اين حكم نسخ شده يا نه اختلافست و به استناد رواياتى از ائمۀ شيعه عليهم السلام قول بعدم نسخ تقويت شده است.
6-آيۀ 30، از سورۀ حج ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ حُرُمٰاتِ اَللّٰهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ أُحِلَّتْ لَكُمُ اَلْأَنْعٰامُ إِلاّٰ مٰا يُتْلىٰ عَلَيْكُمْ فَاجْتَنِبُوا- اَلرِّجْسَ مِنَ اَلْأَوْثٰانِ وَ اِجْتَنِبُوا قَوْلَ اَلزُّورِ .
از فوائد سه گانه مذكوره در اينجا، حلال بودن انعام است (غير آن چه حرمتش در سورۀ مائده گفته شده از قبيل ميته. .) در حال احرام چه حكم آنها غير حكم صيد است.
گفته‌اند در جاهليت بدين عبارت تلبيه مى‌گفته‌اند «لبّيك لا شريك لك، الاّ شريك، هو لك، تملكه و ما ملك» به قولى مراد از «قول زور» كه در آيۀ شريفه اجتناب از آن واجب شده همين است و به قولى ديگر مطلق دروغ گفتن و بهتان زدن است. اقوالى ديگر هم در معنى آن نقل شده است.
7-آيۀ 25، از سورۀ حج إِنَّ اَلَّذِينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اَللّٰهِ وَ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرٰامِ اَلَّذِي جَعَلْنٰاهُ لِلنّٰاسِ سَوٰاءً اَلْعٰاكِفُ فِيهِ وَ اَلْبٰادِ وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحٰادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذٰابٍ أَلِيمٍ .
يكى از سه مسألۀ مربوط باين آيه تعيين معنى مراد از «مسجد الحرام» مى‌باشد كه