62طَعٰامُ مَسٰاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذٰلِكَ صِيٰاماً لِيَذُوقَ وَبٰالَ أَمْرِهِ عَفَا اَللّٰهُ عَمّٰا سَلَفَ وَ مَنْ عٰادَ فَيَنْتَقِمُ اَللّٰهُ مِنْهُ وَ اَللّٰهُ عَزِيزٌ ذُو اِنْتِقٰامٍ .

از جمله دوازده حكم مذكور در اين مقام اينست كه صيد در هر احرامى (بحج باشد يا به عمره واجب باشد حج و عمره يا مستحب) حرام است.

3-آيۀ 96، از سورۀ مائده أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ اَلْبَحْرِ وَ طَعٰامُهُ مَتٰاعاً لَكُمْ وَ لِلسَّيّٰارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ اَلْبَرِّ مٰا دُمْتُمْ حُرُماً وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ اَلَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ .

در صيد بحر يعنى حيوانى كه جز در آب نمى‌تواند زندگى كند اختلافست شافعى و مالك به استناد آيه و حديث «هو الطهور ماؤه و الحل ميته» آن چه را در آب زندگى مى‌كند حلال دانسته، برخى ديگر ماهى و آن چه را در خشكى نظيرى دارد حلال دانسته ابو حنيفه فقط ماهى را حلال دانسته در مذهب شيعه فقط ماهى كه داراى «فلس» باشد حلال است. در بارۀ طعام بحر نيز كه در آيه وارد شده اختلافست و بهر حال در بارۀ صيد «برّ» نسبت به محرم فقيهان را اختلافست و اقوال و مذاهب ايشان متغاير، بتعبير فاضل مقداد «مذهب اصحاب ما اينست «مصيد برّ» (صيد شده) بر محرم حرام است از همه راه: صيدش، خوردنش، ذبحش، رهنمايى و اشاره به جانبش، بستنش، فروختنش، خريدنش، نگاهداشتنش و برانگيختن حيوانى به طرفش همه بدليل « وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ. . الآيه» حرام است» . از اين آيه و هم از آيۀ اول استفاداتى ديگر هم از لحاظ احكام فقهى راجع به صيد شده است.

4-آيۀ 97، از سورۀ مائده جَعَلَ اَللّٰهُ اَلْكَعْبَةَ اَلْبَيْتَ اَلْحَرٰامَ