42
مقدمه
(فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلاً وَ لْيَبْكُوا كَثِيراً)؛ 1آنها بايد كمتر بخندند و بسيار بگريند.
در قرآن كريم، پيامبر اسلام(ص) به عنوان اسوه و الگوى كامل براى كسانى كه خواهان حقيقت و زندگى سعادتمندانه هستند، معرفى شده است: (لَقَدْ كٰانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللّٰهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كٰانَ يَرْجُوا اللّٰهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللّٰهَ كَثِيراً)؛ 2«مسلّماً براى شما در زندگى رسول اللَّه سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به (رحمت) خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى‌كنند.»
روشن است كسى‌كه از سوى خداوند به عنوان الگو و نماد زندگى شناسانده مى‌شود، نبايد در گفتار و رفتارش چيزى بى‌فايده يا كم فايده ديده شود و به يقين پيامبر خدا(ص) چنين بود كه تمام گفتار، رفتار و كردارش حتى خنده‌ها، تبسم‌ها و اشك‌هايش، براى پيروان او پر از درس‌ها، نكته‌ها و پيام است؛ زيرا قرآن در وصف او مى‌گويد: (وَ مٰا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوىٰ* إِنْ هُوَ إِلاّٰ وَحْيٌ يُوحىٰ)؛ 3«و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‌گويد. آنچه مى‌گويد چيزى جز وحى نيست.»
پيامبر خدا(ص) بسيارى از معارف و حقايق (به‌خصوص در مورد اهل‌بيتش) را با تبسم‌ها و اشك‌هاى خود بيان كرده كه سزاوار است طالبان حقيقت و امتش، در مورد لبخندها و گريه‌هاى او تأمل كنند و با دقت به مطالعه بنشينند.
در اين نوشتار، گوشه‌هايى از لبخندها و گريه‌هاى پر رمز و راز حضرتش جمع‌آورى شده، كه اميد است براى خوانندگان سودمند باشد.
خنده پيامبر(ص) هنگام خواستگارى على(ع) از فاطمه(عليها السلام)
از على(ع) نقل شده كه گفت: ابوبكر و عمر نزد من آمدند و گفتند: اگر خدمت پيامبر(ص) بروى و از فاطمه خواستگارى كنى (شايد موافقت كند). من به حضور