184مى‌شد، در سال 767ه .ق، به دست مرجان بن عبدالله، حاكم عراق، در دوره سلطان اويس جلايرى، ساخته شد. قطر قاعده آن، حدود بيست متر و ارتفاع آن، چهل متر بود و نماى آن با كاشى‌هاى زيبا، تزيين يافته بود. 1
اين مناره نفيس و ارزشمند كه به مدت شش قرن، صحيح و سالم پابرجا مانده بود، متأسفانه در سال 1354ه .ق - 1935م، به دستور ياسين الهاشمى، نخست وزير وقت عراق، خراب گرديد. بهانه دولت عراق براى تخريب مناره، فرسودگى و كج شدن آن بود. اما گويا هدف اصلى آنها از اين كار، دست گذاشتن بر اوقاف فراوانى بود كه بانى مناره براى آن، تعيين كرده بود. به هر حال اين اقدام، موجب ناراحتى و تأسف اهالى كربلا شد و شعراى شيعه عراق نيز در اشعارى كه بدين مناسبت سرودند، نارضايتى خود را ابراز كردند. 2
مقبره آل بويه
در گذشته، در مجاورت حرم امام حسين(ع)، مقبره‌اى مخصوص آل‌بويه وجود داشت كه پادشاهان و حاكمان اين خاندان را كه وصيت مى‌كردند در كربلا دفن شوند، در اين مقبره به خاك مى‌سپردند. محل اين مقبره، به مرور زمان فراموش شد و در دل خاك، پنهان شد؛ تا اينكه در سال 1292ه .ق، يكى از سادات خاندان آل صافى، يكى از خانه‌هاى مجاور صحن كوچك آستان امام حسين(ع) را خريدارى كرد تا در آن، مقبره خانوادگى براى خود ايجاد كند. در زمان شروع ساخت مقبره، روزنه و دريچه‌اى پيدا شد كه به مقبره‌اى متصل مى‌گشت و در آن قبورى وجود داشت و از كتيبه‌هاى روى آنها مشخص شد كه مدافن آل‌بويه است. 3 اين مقبره به‌طور كامل در روز چهارشنبه 22 محرم‌الحرام سال 1368ه .ق (1948/11/24 م)، به دست عبدالرسول خالصى، شهردار كربلا، ويران گرديد و از بين رفت. 4