42سپس نمونه‌هايى از شواهد تاريخى و حديثى، بر استمرار سيره پيامبر(ص) تا زمان ائمه(عليهم السلام) نقل كرده است. ايشان پس از بررسى ادله، نتيجه گرفته است كه «كفر»، بازدارنده از ورود به مسجدها نيست و غيرمسلمان نيز مى‌تواند به مسجد وارد شود؛ به شرط اينكه داراى هدف و انگيزه شرعى و عقلايى باشد. در پايان مقاله، ورود غيرمسلمان به سرزمين حجاز، منطقه حرم و حرم ائمه(عليهم السلام)، به‌طور مختصر، مطرح شده است.
مقدمه
مكان‌هاى مقدس اسلامى، صرف نظر از قداست و معنويتى كه دارند، نمايشگاهى از هنر و نمادى از تمدن و فرهنگ اسلامى‌اند. هنرمندانِ بى‌نام و نشان، كه از سرِ عشق و ايمان، تمام هستى خويش را وقف خدمت به اين مكان‌ها كرده‌اند، از ديرباز مى‌كوشيده‌اند تا بهترين انگار و انديشه‌اى را كه زيبايى داشته است، در پيكره اين بناهاى مقدس به كار برند و آنها را نمادين سازند. هنرمند مسلمان، هر زيبايى كه پيرامون خويش مى‌ديد، اگر آن را درخورِ بزرگى و شكوه اين آثار مقدس مى‌يافت، مى‌كوشيد تا به هنگام فرصت، در اين مكان‌ها براى آن، جايى باز كند. ازاين‌رو، در بناى بسيارى از اين مكان‌ها هنرهاى گوناگون به هم آميخته است: معمار، در توازن اجزا كوشيده است؛ نقاش به نقوش و رنگ‌هاى كاشى‌ها توجه كرده است؛ خوشنويس لوح‌ها و كتبيه‌ها را جلوه بخشيده است؛ صنعت‌هاى دستى هم، براى آراستن اين مجموعه الهى به ميدان آمده‌اند؛ فرش‌هاى عالى، پرده‌هاى گرانبها، قنديل‌هاى عظيم و درخشان، منبت‌كارى‌ها و مليله‌دوزى‌ها و همه‌وهمه در كامل‌كردن زيبايى و چشم‌نوازكردن اين مكان‌هاى مقدس نقش داشته‌اند.
بدين‌گونه جلوه‌هاى گوناگونِ فرهنگ و هنر اسلامى، در قرن‌هاى دراز، در بناى اين مكان‌ها مجال ظهور يافته و براى هنر اسلامى پناهگاهى پاك و نمايشگاهى امن در اين مكان‌ها به وجود آمده است. امروز يك گردشگر دقيق و روشن‌بين، مى‌تواند از ديدن و