45موجه كرد. علامه طباطبايى مىفرمايد: «حضرت موسى(ع) عذر برادرش را پذيرفت و براى او و خودش دعا كرد كه خدايا من و برادرم را مورد غفران و بخشايش خودت قرار بده». 1 قرآن كريم عذر هارون(ع) را در جواب عتاب موسى(ع) اينگونه بيان كرده است: ( إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرٰائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي ). 2 از اين آيه روشن مىشود جلوگيرى از تفرقه و ايجاد وحدت در بين اسرائيل، چنان مسئله مهمى بوده كه به هارون(ع) اجازه داده است حتى به قيمت مرتد شدن برخى، سكوت كند يا برخورد قاطعانه نداشته باشد. علامه طباطبايى ذيل اين آيه شريفه از زبان هارون(ع) مىفرمايند:
اگر مانع عبادت آنان نسبت به گوساله شده و مقاومت زيادى به خرج مىدادم، جز گروهى با من همراهى نمىكردند و در نتيجه قوم دچار تفرقه شده و به دو گروه مؤمنان مطيع و مشركان گنهكار تقسيم مىشدند و چنين امرى اتحاد آنان را به تفرقه و تشتت تبديل مىنمود و چه بسا اين امر به جنگ و خونريزى مىانجاميد و حال آنكه تو مرا به اصلاح امر نموده بودى. 3
حضرت على(ع) نيز در توجيه عدم قيام و سكوت خود بعد از رحلت پيامبر اكرم(ص)، به همين آيه قرآن استناد كرده و موقعيت خود را مشابه موقعيت حضرت هارون(ع) معرفى مىكند. 4
دو - ايجاد توسعه براى شيعيان
يكى از دغدغههاى شيعيان كه در اقليت به سر مىبردند، اين بود كه چگونه در جامعهاى كه اكثر آن مخالف مذهب آنان مىباشند، به زندگى خود ادامه داده و به معتقدات خود نيز عمل كنند؟ اين تناقض آثار سوء روانى را براى آنان فراهم مىآورد؛