22

اقتدا

اقتدا كه ريشه آن «قَدْو» است، به معناى پيروى كردن است. قُدوَه نيز از همين ريشه، به معناى اسوه است. ¹ اقتدا و اشتقاقات آن از قبيل «يقتدى به»، «لايقتدى به» و «اقتدِ» به صيغه امر در روايات نماز جماعت مرتبط با همان معناى لغوى و به معناى پيروى كردن از امام جماعت در افعال نماز است.

امام جماعت

واژه امام از ريشه لغت امّ است كه معناى آن قصد است. ² امام به معناى كسى است كه از او پيروى و به وى اقتدا مى‌شود. ³ اين معنا با معناى قصد نيز تناسب دارد؛ چون به رفتار و كردار چنين شخصى قصد و توجه خاص صورت مى‌گيرد. ⁴ «جماعت» كه اصل آن «جمع» است، اسمى براى گروهى از مردم است. ⁵

«امام جماعت» اصطلاحى است در فقه و براى شخصى به كار مى‌رود كه با شرايط خاص در نماز جماعت جلوتر از بقيه ايستاده است و ديگران در افعال نماز از او پيروى مى‌كنند. نماز جماعت كه قوامش به وجود امام جماعت و حداقل يك مأموم است، پرفضيلت‌ترين شكل اقامه نماز است. ⁶

اجزاء

اجزاء، مصدر فعل اجزى يجزى (باب افعال) و به معناى بى‌نياز و كفايت كردن از