19

فصل اول: مفهوم‌شناسى

در اين فصل به مفاهيم مهم و پر كاربرد در كتاب پرداخته و توضيحات لازم را درباره آن مى‌دهيم.

ايمان

ايمان از ريشه «امن» و در لغت به معناى اطمينان نفس و زوال خوف است. ¹ خليل بن احمد فراهيدى نيز اين كلمه را به «ضد الخوف» معنا كرده است. ² ابن‌فارس دو ريشه براى «امن» ذكر كرده است: يكى امانت (ضد خيانت) كه معناى آن سكون و آرامش قلب است و ديگرى تصديق است. ³ اما همان‌طوركه تصريح كرده‌اند اين دو ريشه متقاربند. بنابراين به يك معنا بازمى‌گردند و آن معناى واحد را مى‌توان سكون و رفع خوف و وحشت دانست. ⁴ ولى «ايمان» كه مصدر باب افعال از اين ريشه (امن) است، به معناى تصديق كردن آمده است. ⁵ برخى مى‌گويند اهل لغت بر اين معنا اتفاق نظر دارند. ⁶

«راغب» معتقد است براى «آمَنَ» دو نوع استعمال وجود دارد: يكى به نحو متعدى بنفسه (آمنته) كه در اين صورت به معناى «جعلت له الامن» است و از اين نظر به