316
11. عبدالله‌بن‌شداد (متوفاى 81 ه.ق)
عبدالله از بزرگان تابعان است كه پدرش شداد، از اصحاب پيامبر(ص) و هم‌پيمان بنى‌هاشم بود. 1 مادرش سَلمى (خواهر اسماء بنت‌عميس)، همسر جعفربن‌ابى‌طالب است كه پس از شهادت حمزه، عموى پيامبر(ص)، به همسرى شداد درآمد و عبدالله، از وى متولد شد. هرچند او در زمان پيامبر(ص) زاده شد، آن حضرت را نديد. ازاين‌رو ابن حجر، نام او را درشمار «مُخضرميان» آورده است. نووى تصريح مى‌كند كه رواياتِ وى از رسول‌خدا(ص) به‌صورت مرسل است. 2
اصحاب حديث و رجال اهل سنت، ضمن اشاره به تشيع وى، به‌اتفاق او را توثيق كرده و راوى احاديث بسيارى دانسته‌اند. ذهبى در اين باره مى‌نويسد: «حديث عبدالله مخرَّج في الكتب الستة ولا نزاع في ثقته». 3 ابن سعد با اشاره به شيعى‌بودن وى مى‌نويسد: «كان ثقة قليل‌الحديث». 4 ابن حجر نيز مى‌نويسد: «كان معدوداً في الفقهاء مات بالكوفة مقتولا». 5
درباره تشيع وى نيز برخى مسائل در زندگى عبدالله وجود دارد كه به‌روشنى، بيانگر رابطه استوار او با اهل بيت(عليهم السلام) است. براى مثال، شركت در جنگ نهروان و مخالفت‌ورزيدن با دستور معاويه مبنى‌بر نقل‌نكردن فضايل حضرت على(ع)، از بهترين نشانه‌هاى اين رابطه است؛ به‌گونه‌اى‌كه عبدالله با شنيدن خبر درامان‌نبودن ناقلان مناقب على(ع) مى‌گويد: «دوست داشتم منبرى برايم فراهم شود و روى آن، از صبح تا ظهر، به بيان فضايل على(ع) بپردازم. سپس گردنم را بزنند». 6