256كم‌نظير ميان محدثان به شمار مى‌آيد. ازنظر مذهب فقهى، او را در شمار شافعيان دانسته‌اند. 1 اما با توجه به شاگردى‌اش نزد اصحاب اشعرى چون ابن فورك، صعلوكى و ابوبكربن‌اسحاق، او را ازنظر كلامى، اشعرى شمرده‌اند. 2از بزرگان پيشين شيعه، كسى به تشيع حاكم قائل نيست. مولا عبدالله افندى در «رياض العلماء»، و سيد حسن صدر 3 عقيده به تشيع حاكم را از قول ابن شهرآشوب در «معالم العلماء» نقل كرده‌اند.
همچنين صدر از قول شيخ حر عاملى آورده است: «كتاب تاريخ نيشابور حاكم، از كتب شيعه اماميه است». برخى نيز چون آقابزرگ طهرانى، با استناد به همين شواهد و سخن صدر، به تشيع حاكم نيشابورى حكم كرده‌اند. 4 سيد شرف‌الدين نيز حاكم را شيعه خوانده است. 5در معالم العلماء آمده است: «ابوعبدالله النيشابوري الشيخ المفيد له الأمالي و مناقب الرضا(ع)». 6
گفتنى‌است كه اين مطالب، نه‌تنها نمى‌تواند حاكم نيشابورى را به‌طور كامل معرفى كند، بلكه با آنچه در كتاب «المناقب» ابن شهرآشوب آمده، مخالف است؛ زيرا وى در اين كتاب، هنگام معرفى منابع تأليفش، كتاب «معرفة علوم الحديث» حاكم را از منابع اهل سنت دانسته است. 7 صاحب «وسائل الشيعه» نيز تنها كتاب «تاريخ نيشابور» را از منابع مورد اعتماد دانسته و هيچ يادى از حاكم نكرده است. با فرض اينكه مراد شيخ از اين كتاب، همان كتاب حاكم باشد، وثاقت و معتمدبودن، اعم از تشيع مؤلف آن است. درضمن، گويا ميان كتاب‌هاى حاكم، از كتابى به نام «الأمالى» يا «مناقب الرضا(ع)»، گزارش نشده است.