227است. بخارى، ابن ماجه، ابوداوود و ترمذى، از او حديث نقل كرده‌اند. بسيارى از علماى رجال مانند احمدبن‌حنبل 1، يحيى‌بن‌سعيد قطان، ذهبى و ابن حجر، وى را توثيق كرده‌اند.
ناصبى‌بودن او از مشهورات ميان محدثان است؛ به‌گونه‌اى‌كه درباره وى نوشته‌اند: «هر روز صبح و شام، على بن‌ابى‌طالب(ع) را هفتاد بار لعن مى‌كرده است». 2همچنين از مسجد بيرون نمى‌رفت، مگر آن حضرت را هفتاد بار لعن كرده باشد. اسماعيل‌بن‌عياش مى‌گويد: «با حريز از مصر تا مكه همسفر بودم و او همواره على(ع) را سب و لعن مى‌كرد 3و اين سب و لعن، به‌گونه‌اى بود كه بر منبر نيز صورت مى‌گرفت». 4
اوج زشتى و بى‌ادبى اين ناصبى، اينجا نمايان مى‌شود كه بغض و دشمنى خود را به آن حضرت آشكار مى‌كند و مى‌گويد:
اين چيزى را كه مردم از رسول خدا(ص) نقل مى‌كنند كه آن حضرت، خطاب به