19
مقدمه
امروزه كه سفرهاى چندساعته رفت و برگشت به سرزمين وحى را شاهديم، شايد تصور و درك اين‌كه در گذشته چگونه زائران و حجاج براى انجام اين فريضه الهى، دل به درياى مشكلات راه مى‌زدند و حتى در برخى موارد، دست از جان شسته، با انجام وصيت، بدين راه پرخطر و دور و دراز گام مى‌نهادند و يا در طى مسير، با خطرات عظيم جانى و مالى روبه‌رو مى‌شدند، چندان براى ما آسان نباشد؛ مسير پرفراز و نشيبى كه به‌صورت پياده، يا با مركبى چون اسب و استر و شتر گرفته تا دوچرخه و سه‌چرخه و طرّاده و واگون‌هاى اسبى و اتومبيل و كشتى و قطار انجام مى‌شده و اكنون به سريع‌ترين و آسان‌ترين شكل، با استفاده از هواپيماهاى سريع‌السير طى مى‌شود.
از ديگر سو داشتن سواد، در زمانى كه سفرنامه‌نويس ما مى‌زيسته، براى هر كسى مقدور يا مهم نبوده است؛ چه رسد به اين‌كه دست به قلم برده و متنى تأليف كند. اين است كه اهميت كار چنين بزرگانى در عرصه فرهنگ و تاريخ اين مرز و بوم، رخ مى‌نمايد كه از جهات گوناگون براى جامعه علمى ما مفيد است.
چنين شخصيتى كه مرجع مشكلات مردم منطقه خود و عالمى اثرگذار بوده و به امور اقتصادى و كشاورزى نيز اهتمامى ويژه داشته، نمونه‌اى از عالمان دلسوز و راستين شيعه است كه خود را از مردم جدا ندانسته و همواره در راه كمك به خلق خدا كوشيده‌اند.