42
گفتار سوم: تاريخ‌نگاران و قبر حضرت زينب(عليها السلام)
در مباحث پيشين، زندگى‌نامه تعدادى از مورخان قديم كه درباره تاريخ مصر دست به قلم شده بودند را آورديم؛ همان مورخانى كه تلاش بسيارى در ثبت و ضبط حوادث مربوط به سرزمينشان صرف كرده‌اند. در بين آنان، عزالملك محمد بن عبدالله حرانى مسبحى، (م 420ه.ق) از همه در اين زمينه پيشگام‌تر است. وى مورخى است كه درباره حوادث مصر، همان‌گونه كه ابن خلكان و ابن تغرى بردى 1 در آثار خود آورده‌اند، سيزده‌هزار صفحه تأليف نموده است.
ما در اينجا اسامى گروهى از مورخان مصر را مى‌آوريم كه تأليفاتشان را محدود به مناطق مصر، مساجد و اماكن زيارتى آن نموده و نيز تاريخ‌دانانى كه درباره اخبار پادشاهان مصر و حوادث كامل آن كتاب نوشته‌اند و كتاب‌هايشان درباره تاريخ مصر، منابع مطمئنى به شمار مى‌آيد.
1. مقريزى
احمد بن على بن عبدالقادر مقريزى (م 845 ه.ق) است. نياكان او از اهالى بعلبك و محله مقارزه هستند. وى در مصر ديده به جهان گشود و در مذهب ابوحنيفه به درجه فقاهت رسيد. وى كتاب‌هاى ارزشمندى درباره تاريخ مصر و اخبار مربوط به فاطميان دارد. عمر رضا كحاله، در كتاب «معجم المؤلفين»، زندگى‌نامه او را آورده است. 2 مقريزى اماكن متبركه و زيارتى مصر را ذكر كرده و مزار زين‌العابدين (مزار رأس زيد بن على كه در مصر مدفون است)، مزار امّ كلثوم (بنت محمد بن جعفرصادق(ع)) و مزار خانم نفيسه را بر شمرده است. مقريزى در