88حضرتش به آنها پيشنهاد مباهله (نفرين طرفينى) داد و آنان نيز پذيرفتند. همه مورخان نوشته‌اند در روز موعود، پيامبر همراه اميرالمؤمنين(ع)، فاطمه زهرا(عليها السلام)، امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) از منزل خارج شدند و در جايگاه خود قرار گرفتند. بزرگِ مسيحيان كه اين منظره را ديد، رو به ياران خود كرده و گفت:
من چهره‌هايى مى‌بينم كه چنانچه دست به دعا بردارند، كوه‌ها از جاى خود كنده مى‌شوند. اگر مايل هستيد ناقوس كليساها به صدا درآيد و مسيحيتى در روى زمين باقى بماند، از اين مباهله خوددارى كنيد. 1
قرآن نيز در سوره آل عمران، اشاره به اين ماجرا نموده و از على(ع) تعبير به نفس و جان پيامبر كرده است. 2
حَجّة الوداع
سال دهم هجرت، پيامبر عازم حج شد. در اين سفر كه همه زنان آن حضرت و جمع زيادى از مهاجران و انصار همراه ايشان بودند، هنگام بازگشت، در روز جمعه، هيجدهم ذى‌حجه، جبرئيل اين آيه را نازل كرد: ( يٰا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مٰا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ) (مائده: 67) و آن‌گاه پيامبر بعد از نماز ظهر، ضمن خطبه‌اى، موضوع جانشينى على(ع) را مطرح كرد و سه مرتبه فرمود:
«فَمَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ»؛ سپس افزود:
«الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ»؛ و بعد فرمودند شاهدان به غايبان برسانند. آن‌گاه اصحاب، نزد اميرالمؤمنين(ع) آمده، اين مقام را به حضرتش تهنيت گفتند. 3