132سياسى جهان اسلام گرديد و جمعيت آن را كه بيشتر ايرانيان تشكيل مى‌دادند، بالغ بر يك‌ميليون نفر تضمين زده‌اند.

در دوران اموى‌ها، على‌رغم انتقال پايتخت به شهر دمشق، اين رونق ادامه داشت؛ اما با به قدرت رسيدن عباسى‌ها، پايتخت در سال 132 ه.ق به شهر هاشميه و سپس به بغداد منتقل شد و روزبه‌روز از اهميت كوفه كاسته شد و بنا به گفته جهانگرد معروف، ابن‌جبير كه در سال 580 ه.ق از آن ديدن كرده است، شهر رو به ويرانى رفته است.

امروزه شهر كوفه موقعيت پيشين خود را از دست داده و به عنوان يك بخش از توابع شهر نجف شمرده مى‌شود و فاصله دو شهر هشت كيلومتر است كه تقريباً به يكديگر متصل مى‌باشند. اين شهر به علت موقعيت جغرافيايى‌اش، از آب و هواى ملايم و خنك‌تر از نجف برخوردار است.

وجه تسميه

در وجه تسميه كوفه چند قول وجود دارد: يكى آنكه «كوفه به معناى جايى است كه در آن ريگ و شن باشد». ¹ ديگر آنكه «نام سرزمين بابل از سواد عراق است و از آن رو كوفه ناميده‌اند كه به صورت دايره است يا تپه شنى دايره». ² و نيز چون سعدبن‌ابى‌وقاص، پس از فتح قادسيه و استقرار در انبار، سپاه مسلمانان را براى رهايى از بدى آب و هوا و موجودات آزاردهنده آن به سوى اين سرزمين هدايت كرد و به آنان گفت: «تكوفوا في هذا الموضع»؛ «در اين مكان جمع شويد»، از ريشه كاف و تكوف است. ³