52محل مجلس، با حضور سيد حسن مدرس، امام جمعه خويى، امام جمعه تهران، بهبهانى، آيت‌الله زاده خراسانى، حاج ميرزا محمدرضا كرمانى، مستوفى‌الممالك، وثوق‌الدوله، محتشم‌السلطنه، مشيرالدوله و احتشام‌السلطنه تشكيل شود و با بررسى پرونده‌هاى موجود در وزارت خارجه و دفتر شاه، تصميمات لازم در اين خصوص اخذ شود.
نخستين جلسه اين كميسيون، روز بعد تشكيل شد و در اين جلسه است كه مدرس به مستوفى‌الممالك پيشنهاد مى‌كند تا در اين شروط حساس عهده‌دار مقام رياست وزرا گردد.
تصميم مهم ديگر كميسيون تكليف، صدور ابلاغيه‌اى به وزارت دربار بود كه تمام بخش‌هاى وزارت امور خارجه را مكلف مى‌كرد تا تمام امور مربوط به حرمين را تنها پس از اطلاع كميسيون مجرى دارند.
همچنين مقرر شد تا نام كميسيون، به كميسيون دفاع حرمين شريفين تبديل شود و از مخبرالسلطنه، مستشارالدوله و ممتازالدوله نيز براى حضور در جلسات، دعوت به عمل آيد.
دولت وهابى در واكنش نسبت به اقدامات كميسيون، فعاليت گسترده‌اى را آغاز كرد. شيخ رشيد رضا، صاحب امتياز مجله المنار، شرح مفصلى در روزنامه‌هاى مصر منتشر و از دولت علّيه ايران به زندقه ياد كرده و در مقابل اين خدمت 4000 ليره طلا دريافت نموده، به مكه معظمه متوجه شد و مجلس درس مفصلى در صحن كعبه معظمه داير كرده، اراده ابن‌سعود را به‌دست گرفت.
روى تند اين تبليغات بيشتر متوجه جناح مذهبى ايران، به رهبرى مدرس بود، چرا كه بررسى اسناد، نمايانگر اين حقيقت است كه روابط دربار پهلوى و ابن‌سعود كاملاً دوستانه بوده است.
در يكى از اسناد آمده است: «در موقع تاجگذارى بندگان، اعلى‌حضرت، قوى شوكت همايون شاهنشاهى، ابن سعود تلگراف تبريك عرض نموده بود. اولياى دولت عليّه به جاى اينكه جواب آن‌را به توسط وزارت جليله امور خارجه يا به توسط دربار به سلطان نجد