56در مورد حكمت نهى از نماز خواندن در قبرستان، نظرات متفاوتى وجود دارد؛ گفته‌اند كه اين مسئله، به اين سبب است كه زير محل نماز فرد نجس است. قاضى حسين گفته است: «با قرار دادن زيراندازى پاكيزه، نمازخواندن كراهت نخواهد داشت». ابن‌رافعه در الكفاية مى‌گويد: «آنچه كلام قاضى بر آن دلالت مى‌كند، اين است كه كراهت نماز در قبرستان به خاطر احترام اموات است». 1
در ادامه صاحب عمدة القارى از قرطبى نقل مى‌كند:
آنچه كه در روايت درباره قرار دادن تصاوير و تمثال‌ها بر روى قبرهاى صالحان آمده، اين است كه پيشينيان آنها، آن تصاوير را كشيدند تا با آن شمايل مأنوس شوند و به ياد كارهاى شايسته آنها بيفتند و مانند آنان تلاش كنند و خدا را در كنار قبرهاى آنها عبادت كنند. بعد از آن گروه، عده‌اى ديگر جانشين آنها شدند و هدف آنها را فراموش كردند.
در اين ميان شيطان به وسوسه پرداخت كه پيشينيان شما اين تصاوير را عبادت و تعظيم مى‌كردند و بدين وسيله آنان را به عبادت آن تصاوير تشويق كرد. پيامبر(ص) مسلمانان را از چنين مسئله‌اى بر حذر مى‌داشت. زمانى كه صحابه و تابعين به گسترش مسجد شريف نبوى(ص) احساس نياز كردند، در اطراف قبر مطهر پيامبر(ص)، ديوارهاى بلندى از چهار طرف احداث كردند تا اينكه قبر آن حضرت در دسترس مردم نباشد و چنين مسئله‌اى رخ ندهد. سپس العينى از ابن‌بطال نقل مى‌كند كه نهى وارد شده در روايت، به سبب آن است كه قبرها و تصاوير را خدا قرار مى‌دادند.
از شافعى و پيروانش نقل شده كه ساخت مسجد بر روى قبرها مكروه است. سپس بيضاوى نهى را بر خدا دانستن حمل كرده و گفته است: اگر كسى در كنار قبر بنده صالحى مسجد احداث كند و با تقرب به او قصد تبرك نمايد (نه اينكه به صاحب قبر