36اين حديث چنان‌كه در ترجمه و شرح حال ابى‌مرثد غنوى آورده است، موافق با شرط بخارى نيست. به علاوه از عمر نقل كرده است كه نهى از نماز خواندن بر روى قبر يا به سوى قبر، باعث باطل شدن نماز نخواهد بود. همچنين آورده است كه انس‌بن‌مالك، مدت زيادى نماز خود را كنار قبر مى‌خواند كه اگر اين عمل سبب باطل شدن نماز مى‌شد، بايد نمازش را اعاده مى‌كرد. 1
به نظر ما از كلام ابن‌حجر و ديگران چنين به‌دست مى‌آيد كه مشهور ميان دانشمندان اهل سنت، به استثناى فرقه وهابيت و سلفيان، آن است كه لعن به معناى كراهت است و به دور بودن از رحمت خدا تفسير مى‌شود 2؛ مانند آنچه كه در مورد كراهت تنها خوردن و خوابيدن از پيامبر اعظم(ص) نقل شده است. ايشان فرمود: «كسى كه به‌تنهايى غذا بخورد، به‌تنهايى مسافرت كند و به‌تنهايى بخوابد، از رحمت خدا به دور است». واژه لعن همانند نهى، به طور مطلق و گسترده در مورد كراهت به كار مى‌رود و اين نشان‌دهنده وجود اختلاف شديد ميان وهابيت و ديگر مسلمانان در برداشت معانى واژه‌هاى روايات است.
چنان‌كه در سخن العينى گذشت، قبر پيامبر اعظم(ص) در صدر اسلام داراى بنا و از سطح زمين بالاتر بود. از كلام ابن‌حجر و العينى نيز مطالبى به‌دست مى‌آيد:
اول : بيشتر دانشمندان اهل سنت (مذاهب اربعه يا غير آنها)، به جز سلفيه، بر اين باور نيستند كه دستور هموارسازى قبرها الزامى است. بر اين اساس بالا بردن قبر يا مرتفع بودن آن به اندازه يك وجب را اجازه داده‌اند.
دوم : قبر مطهر پيامبر اعظم(ص) در صدر اسلام به صورت مرتفع ساخته شده بود و