69
محمد بن عبدالوهاب مجدد نظريه تكفير
محمدبن عبدالوهاب از عالمان مذهب حنبلى، مؤسس مكتبى خاص در اصول عقايد است كه اين مكتب به لحاظ نسبت يافتن به او وهابى نام گرفته است؛ ريشه‌هاى فكرى آن برگرفته از آراء و افكار برخى از متقدمان اهل سنت مانند ابن تيميه و ابن قيم جوزى است.
او در سال 1115 ه .ق در شهر عُيينه از توابع نجد متولد گرديد. پدر وى، عبدالوهاب از قضات آن شهر به شمار مى‌رفت. محمد، فقه حنبلى را در زادگاه خود آموخت. پدرش از همان ابتدا با او مخالفت مى‌كرد و از طرز تفكر او هراسان بود. پدر، برادر و استادان او در گفتار و كردارش ضلالت و گمراهى را مى‌ديدند و او را بسيار نكوهش مى‌كردند و مردم را از او برحذر مى‌داشتند سخنان وى درباره توحيد، توسل، زيارت قبور و غيره خوشايند رؤساى قوم نبود و سخن او را نمى‌پذيرفتند.
وى سپس براى تكميل معلومات رهسپار مدينه منوره شد و در آنجا به تحصيل حديث و فقه پرداخت. مكتبى حديثى در مدينه پديد آمده بود كه اصلى‌ترين ويژگى اين نهضت تلاش و تمايل آنها براى احياى انديشه‌هاى احمدبن حنبل و ابن تيميه بود. اقامت او در مدينه بر طرز فكر آينده او بسيار تاثير گذاشت و او بعد از آشنايى با افكار و آراى ابن تيميه در اظهار عقايد خود راسختر و كوشاتر شد. از اين‌رو، مى‌توان او را گسترش‌دهنده، مدافع و پيرو انديشه‌هاى ابن تيميه دانست.