41
نويسنده پركار سلفى‌سازى
ابن تيميه، نويسنده‌اى پركار بود. هيچ‌كس نتوانسته است تعداد قطعى كتاب‌هاى او را به دست آورد. او كتاب‌ها، فتاوا، مكاتبات و يادداشتهاى بى‌شمارى باقى گذاشت. و اغلب آنها را زمانى تصنيف كرد كه زندانى بود. ذَهَبى، شماره تأليفات ابن تيميه را به‌طور تقريبى پانصد نسخه مى‌داند.
لجبازى با سلطان و زندانى‌شدن مجدد
ابن تيميه پس از طى‌شدن مدت محكوميتش، سال 709 ه .ق، به اسكندريه رفت و پس از هشت ماه اقامت، دوباره به قاهره برگشت. چهارسال بعد وقتى خبر رسيد كه اولجايتو، ايلخان مغول، قصد حمله به بلاد شام را دارد، با سطان رهسپار دمشق، و پس از هفت سال دورى وارد دمشق شد. بعد از مدتى، وقتى از او خواستند در مسئله حلف به طلاق فتوا ندهد و سلطان ملك ناصر نيز در نامهاى به او حكم كرد كه فتوا ندهد؛ اما ابن تيميه فتوا داد و از همين‌رو سال 720 ه .ق، به‌سبب لجبازى با سلطان، توبيخ شد و او را در قلعه دمشق زندانى كردند. وى در عاشوراى 721 ه .ق، با فرمان سلطان آزاد شد.
بازهم زندان، اين‌بار براى شاگرد
ابن تيميه در 726 ه .ق، بار ديگر در قلعه دمشق زندانى شد و ماجرا از اين قرار بود كه ابن قيم جوزيه، شاگردش در شهر قدس، شفاعت و توسل به انبيا را به فتواى ابن تيميه جايز نشمرد و بلوايى به پا كرده بود. ابن قيم جوزى، تنها كسى است كه به ترويج افكار و اوهام استادش ابن تيميه پرداخت.
دو سال بعد، كتاب و كاغذ و قلم را در زندان به اين سبب از او گرفتند كه ابن الاخنايى، قاضى‌القضات مالكى قاهره، كتابى در مسئله زيارت نوشته بود و ابن تيميه در زندان ردى بر آن نوشت و او را جاهل خواند. 1