26گوناگونى درباره آن دارند. 1 از مجموع نظريات موجود مى‌توان به يقين دريافت كه واژه شيعه، مفهومى ثابت و يكسان در همه دوره‌ها نبوده و از معناى پيرو و طرفدار تا تبديل شدن به عنوانى مشخص براى گروهى خاص، در مقابل اصطلاح اهل‌سنت يا جماعت، نوسان داشته است. مى‌دانيم كه ياران و پيروان على(ع) از سوى شخص رسول خدا(ص) بارها شيعه نام گرفته، و به بهشت بشارت داده، يا با تعبيراتى ستايش شده‌اند. 2 حتى در برخى روايات شيعه و سنى، شيعيان پيامبر(ص)، امام على، امام حسن و امام حسين(عليهم السلام) يكى تلقى گرديده‌اند. احاديث بسيار و با اسناد و عبارت‌هاى متفاوتى از قول پيامبر(ص) ثبت شده است كه براى نمونه چند روايت بيان مى‌شود:
1. قال علي(ع):
شكوت الى رسول الله(ص) حسد بني‌امية والناس اياي. فقال: «أما ترضى يا علي انك أخي ووزيري واول أربعة يدخلون الجنة أنا وأنت والحسن والحسين و ذريتنا خلف ظهورنا وأزواجنا خلف ذريتنا وشيعتنا عن أيماننا و عن شمائلنا»؛ 3