49مى‌شود؟ آيا اين مسئله در مورد همه كس و به هر كيفيت صادق است يا اينكه شرايط خاصى دارد؟ هدف از اين زيارت‌ها چيست؟ چرا شرع به زيارت‌ها اين قدر عنايت داشته؟ آيا صرف حضور فيزيكى در اين مرقدها، اين همه ارزش دارد يا اين ارزش‌ها براى آثار معنوى زيارت‌هاست؟
در پاسخ صحيح به پرسش‌هاى پيش‌گفته، بايد به احاديث مربوط، مراجعه و از راهنمايى‌هاى خود معصومان(عليهم السلام) استفاده كنيم. احاديث مرتبط با فضيلت و شرايط زيارت را مى‌توان به سه دسته تقسيم كرد:
دسته اول، احاديث فراوانى است كه در آنها به طور مطلق به زيارت معصوم(ع) سفارش شده و از ثواب‌ها و آثار دنيوى و اخروى اين زيارت‌ها خبر داده‌اند كه بيشتر احاديث همين‌گونه‌اند.
دسته دوم، احاديثى است كه علاوه بر مطالب پيش‌گفته، به ذكر حكمت و علل تشريع زيارت نيز اشاراتى دارند. اين دسته از احاديث را مى‌توان به دو بخش تقسيم كرد: بخش اول، احاديثى كه عرفان و شناخت حق امامان را شرط قبولى زيارت و ترتب آثار معرفى مى‌كنند كه بيش از سى حديث در اين مورد وجود دارد؛ براى نمونه امام صادق(ع) فرمود: «كسى كه قبر اباعبدالله(ع) را زيارت كند، در حالى كه عارف به حق او