24امروز زائران خانۀ خدا خواهان تبرك به ضريح و يا در و ديوار مسجدالنبى و مسجدالحرام هستند، ولى وهابيان به شدت از آن جلوگيرى مى‌كنند و دليل آنان يك رشته امورى است كه به آنها اشاره مى‌شود.
1. تبرك تنها به آثارى جايز است كه با بدن پيامبر تماس داشته است.
بن باز در نامۀ خود به آقاى واعظزاده مى‌نويسد: درست است كه ياران رسول‌خدا(ص) به آثار وى تبرك مى‌جستند، ولى تبرك آنها در مواردى بود كه آن اشيا با پيامبر(ص) تماسى داشته‌اند، ولى در و ديوار مسجد و يا ضريح پيامبر(ص) تماسى با پيامبر نداشته و لذا نمى‌توان به آنها تبرك جست. 1
پاسخ اين استدلال روشن است:
اولاً: از نظر مكتب حنبلى و حتى اشعرى، علل طبيعى كوچك‌ترين تأثيرى در پديده‌ها ندارند، بلكه اين سنن الهى است كه به همراه آتش، حرارت، و به همراه آب، سردى پديد مى‌آورد، اما خود آب و آتش، در پديده‌ها، كوچك‌ترين تأثيرى ندارند، و شعار بزرگان اين دو مكتب شعر زير است:
و مَن يقُل بالطبعِ أو بالعلّة
فذاك كفر عند أهل الملّة
هركس بگويد اين اثر طبيعى چيزى است يا چيزى علت چيز ديگرى است، اين سخن نزد مسلمانان كفر به‌شمار مى‌رود.
در اين مكتب، تماس با بدن پيامبر(ص) اثرى در خير و بركت ندارد و نسبت اين آثار كه با بدن او تماس داشته با آثار كنونى كه به نوعى به آن حضرت وابسته است، يكسان است.