23
تبرك به قبر پيامبر(ص)
على بن جعفر از برادرش امام موسى كاظم(ع) و او از پدرش امام جعفر صادق(ع) و از جدش على بن الحسين(ع) نقل مى‌كند كه وى همواره در كنار قبر پيامبر مى‌ايستاد و بر او سلام مى‌كرد، و شهادت و گواهى مى‌داد كه او رسالت خود را ابلاغ كرده است. آنگاه رو به قبله مى‌كرد و پشت خود را به سنگ سبزى كه بر ديوار قبر بود، مى‌چسباند و دعايى را مى‌خواند. 1
ابن فضّال مى‌گويد: امام هشتم را ديدم آنگاه كه مى‌خواست مدينه را براى عمره ترك كند، پس از نماز مغرب نزد قبر رسول‌خدا(ص) و بالاى سر آن حضرت آمد، بر پيامبر سلام كرد و خود را به قبر چسبانيد و آنگاه به‌سوى منبر پيامبر(ص) آمد، سپس به‌سوى قبر بازگشت و در كنار قبر ايستاد و نماز گزارد و دوش چپ خود را به قبر چسبانيد. 2
معاوية بن عمار مى‌گويد: امام صادق(ع) فرمود: هرگاه از دعا در كنار قبر پيامبر(ص) فارغ شديد، به طرف منبر برويد و دست خود را به آن دستگيره‌ها بگذاريد و آنگاه آن را بر دو چشم و صورت خود بكشيد. 3
منطق مخالفان تبرك به آثار كنونى رسول‌خدا(ص) و امامان(عليهم السلام)
در آغاز سخن يادآور شديم كه تبرك، يك امر مسلم بين فقيهان اسلامى است و اگر اختلافى باشد، در برخى از موارد و مصاديق است.