12بود و در منابع اعضاى آن به خاندان نخعى و مذحج معروف بودند و در اسلام به تاريخ درخشان اين طايفه بسيار توجه شده است. اصالت اين خانواده و برومندى و برازندگى اين دودمان به حدى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده، كه فرمودند:
«اكثر القبائل في الجنه مذحج» (نخع). 1
مالك اشتر نيز در يكى از رجزهاى خود به نسبت خويشاوندى‌اش افتخار مى‌كند و مى‌گويد: «من از دودمان ربيعه و مُضَر نيستم، بلكه من از خاندان شريف و برجسته مذحج هستم». 2
پيش از اسلام يعنى در زمان جاهليت، خاندان بزرگ نخع در جنوب شرقى «بيضاء» در دره‌هاى «مران»، «كبران»، «نزعه»، «حجومه»، «ملاحه»، «التيبب»، و «صحب» زندگى مى‌كردند. 3 همچنين گفته شده است، گروهى از آنان در قريه بزرگ و معروف آن زمان يمن به نام «بيشه» و برخى در قريه ديگرى به نام «دشينه» 4 سكونت داشتند. «بيشه» در آن روز قريه‌اى آباد و سرسبز بود و نخلستان‌هاى بسيارى داشت. 5