181حكومت عثمانى بر سرزمين‌هاى جنوب عراق نظارت كامل نداشت و اين سرزمين‌ها معمولا شاهد قدرت يافتن قبايل عرب بود. ناامنى، گرفتن ماليات فراوان از حاجيان در طول مسير، و معطل كردن آنان به بهانه‌هاى گوناگون باعث مى‌شد گاه عبور كاروان‌هاى حج از اين مسير، از سوى شاهان ايران ممنوع شود. در نامه‌اى كه شاه عباس دوم به شريف مكه نوشت، به منع حاجيان براى عبور از راه بصره اشاره و بازگشايى راه حج وابسته به تعهد حاكم بصره و شريف مكه به برقرارى امنيت در طول مسير شده است. 1
نه - مصادره اموال حجاج و زايران ايرانى
گاهى ضرب و شتم و كور كردن برخى از ايرانيان و بى‌تفاوتى نسبت به دادخواهى آنان موجب تيرگى روابط مى‌شد. چنان كه على محمد صالح كه حمله‌دار حجاج ايرانى بود براى انتقال آنان، شتران و اسبانى خريد اما محافظ محمل شريف عبدالرحمن پاشا آنها را مصادره كرد و فروخت. چون حمله‌دار شكايت كرد وى را مورد ضرب و شتم قرار داده و شكنجه كردند كه منجر به نابينايى ايشان شد.
سوءاستفاده‌هاى مالى حكام بصره، غارتگرى دزدان عرب و اهمال مباشران امر حج كه گاه سبب دير رسيدن زائران و محروم ماندن از انجام مناسك حج مى‌شد. از اين رو بسيارى از ايرانيان همراه شدن با كاروان شام را به سبب امنيت بيشتر آن ترجيح مى‌دادند. در عين حال درباريان و صاحب منصبان و علماء هنگام عزيمت به حج توصيه نامه‌هايى از جانب شاه خطاب به امراى طول مسير و نيز شريف مكه همراه مى‌بردند تا امنيت سفرشان تضمين باشد.