74تحريف وقايع و سخنان آنان بپردازند. تا اينكه زمان مناسبى فرا رسيد و حقيقت موضوع آشكار شد.
البته اگر كسى بخواهد از آب گل‌آلود، ماهى بگيرد، اين كار را مى‌كند. ازاين‌رو نه به حقيقت گوش فرامى‌دهد و نه به بررسى روايات صحيحى مى‌پردازد كه در دسترس او قرار دارد. رسوبات مذهبى حتى در عصر معاصر، اثر خودش را روى او مى‌گذارد. ازاين‌رو اين فرقه يا آن فرقه، بر لزوم چنگ زدن به باطل اصرار مى‌ورزد؛ خواه از روى جهل يا از روى لجاجت و مخالفت با ديگران.
ابن‌طاووس روايتى را درباره قبر اميرمؤمنان على(ع) مى‌آورد كه محمد بن عبدالعزيز بن عامر الدّهان به نقل از محمد بن حسن جعفرى مى‌گويد:
در كتاب پدرم اين مطلب را يافتم؛ همچنان‌كه مادرم به نقل از مادرش روايت مى‌كند كه امام على(ع) به فرزندش امام حسن(ع) دستور داد تا چهار قبر را در چهار مكان حفر كنند: در مسجد جامع كوفه، رحبه كوفه، غرى و خانه جعدة بن هبيرة؛ هدف ايشان از چنين كارى اين بوده است كه هيچ‌يك از دشمنانش از مكان قبر او اطلاع پيدا نكند. 1
اين روايت، جزء آن دسته از رواياتى است كه گمان مى‌كنم خيلى با واقعيت همخوانى ندارد. وضعيت مربوط به راويان اين روايت براى محقق كتاب «الفرحة» نامعلوم و مبهم است. ازاين‌رو نويسنده در منابع خود، زندگى‌نامه هيچ‌يك از آنان را بررسى نكرده و معتقد بوده است كه اين‌گونه روايت‌ها، در اشتباه خطيب بغدادى و افراد قبل و بعد از او و نيز ايجاد شبهه مربوط به مكان قبر امام على(ع)، نقش داشته است. در واقع روايتى از اين