302
اين مسائل در مقابل كار بسيار بزرگى كه عضدالدوله در آن شرايط سخت و دشوار انجام داده است، درخور اهميت نمى‌باشد. همچنين نقل شده است كه ابواسحاق صابى كه عضدالدوله او را زندانى نمود و سپس در سال 371 ه .ق/ 981م، او را آزاد كرد، قصيده‌اى را به همين مناسبت در مدح عضدالدوله و ستايش عمارتش براى وى فرستاد. 1
اين عمارت با اصلاحات فراوانى همراه بوده و به مرور زمان، اضافاتى نيز به آن افزوده شده است. اين اصلاحات در زمانى اتفاق افتاده كه درباره بارگاه و مزار مقدس اميرمؤمنان(ع) هيچ‌گونه نگرانى وجود نداشت؛ زمانى كه برگشت‌ناپذير است، چرا كه عضدالدوله نيز بازگشت ندارد. گويا مزارى را كه عضدالدوله بنا نهاد، از ناحيه بيرون مزار، فاقد ديوار يا حصار بود؛ چنان‌كه ابن‌اثير مى‌گويد:
در سال 400 ه .ق/ 1010م، ابوحمد بن سهلان كه كارگزار عراق در سال 406 ه .ق/ 1015 م شده بود، به شدت مريض گرديد. او نذر كرد كه اگر از بيمارى‌اش شفا يابد، اطراف مقبره امام على(ع) را حصاركشى نمايد. وقتى ابومحمد شفا يافت، دستور داد دور تا دور مرقد مطهر امام على(ع) را حصاركشى كنند. 2
تصوير شماره 80. آينه‌هاى مقرنس‌كارى شده كه زينت‌بخش يكى از نماهاى شمالى رواق است.