297همان‌جا به خاك سپرده شدند و بعد از عضدالدوله نيز، بسيارى از اعيان و اشراف، از او پيروى كردند و در همان مكان به خاك سپرده شدند.
اما كى لسترنج، در تشخيص و محاسبه شروع بازسازى آن عمارت، از واقعيت بسيار فاصله گرفته است؛ چراكه عضدالدوله در اين تاريخ كه او از آن نام مى‌برد، هنوز وارد عراق نشده بود؛ چنان‌كه ابن‌كثير در «البداية و النهاية»، مى‌گويد:
عضد الدوله در ماه شوال سال 372 ه .ق/ 982م، از دنيا رفت و جسدش به بارگاه اميرمؤمنان(ع) برده شد و در آنجا دفن گرديد. عضدالدوله گرايشات شيعى فراوانى داشت و بسيار متعصب بود و روى قبرش در آرامگاهش كه كنار بارگاه اميرمؤمنان على(ع) است، چنين نوشته شده است: اين قبر عضدالدوله و تاج‌المملكه، ابى شجاع ركن الدوله است كه به مجاورت اين امام پرهيزكار، به سبب اميدش به رهايى و نجات، در روزى كه هركس در پيشگاه پروردگارش حاضر مى‌شود و به دفاع از خود مى‌پردازد، 1 عشق مى‌ورزيده است. 2
سيد محسن امين نيز درباره اين موضوع، چنين مى‌آورد:
عضد الدوله براى خودش در نجف و در مجاورت بارگاه اميرمؤمنان(ع) و قسمت غربى آن ضريح مطهر، آرامگاه باشكوهى بنا نمود و وصيت كرد كه پس از وفاتش، در آنجا دفن گردد كه در همان‌جا نيز به خاك سپرده شد. آرامگاه او تا زمانى كه سلطان سليمان عثمانى، هنگام ورودش به عراق در سال 940 ه .ق/ 1533م، آن را ويران نمود، پابرجا بود.
اما از آن زمان به بعد، سلطان سليمان آن را به تكيه طايفه بكتاشيه تبديل نمود و تا اين عصر نيز، به همين منوال باقى مانده است. در ورودى آن، در سمت غربى صحن شريف امام على(ع) قرار دارد. برخى‌ها گمان مى‌كنند كه شخصى كه چنين كارى نموده است، سلطان سليم عثمانى