295
تصوير شماره 78. صحن مطهر در شب. كيفيت سنگ‌فرش و درخشش آن، بسيار ديدنى است.
زمانى كه حكومت عثمانى، سختى رساندن رودخانه را به نجف احساس كرد، قبل از شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانى اول، تصميم گرفت تا آب را با تلمبه به آن شهر برساند. از اين‌رو لوله‌هاى آب مورد نياز را از يك شركت آلمانى خريدارى نمود و آن را به راه بين كوفه و نجف رساند. اما پرداختن به جنگ جهانى اول، مانع از تكميل اين پروژه شد و لوله‌هاى آب در همانجا باقى ماند و به سرعت شن، آنها را زير خاك دفن نمود. 1 اما مهندسان عضدالدوله، براى حل اين مشكل، از روشى ديگرى استفاده نمودند. آنان آب را از طريق قناتى كه قنات آل‌بويه نام داشت، به شهر رساندند. اين قنات در مجاورت رود فرات حفر شده بود. سپس از درون، به زمين نفوذ مى‌كرد و اين عمل ادامه داشت تا اينكه از قسمت پايين در خاك نجف نفوذ مى‌نمود و بقيه آب آن، داخل يك گودى در غرب اين شهر ريخته مى‌شد كه همان رودخانه نجف مى‌باشد.
البته چشمه خيلى جوشانى سر راه اين پروژه قرار داشت كه ارتباط را با