1) . (آل عمران: 185).

2) . درباره ابوبكر شهرزورى بنگريد: تاريخ مدينة دمشق، ج 54، صص 224-226.

3) . بلال بن رِباح حبشى كه گاهى با انتساب وى به مادرش، بلال بن حمامه نيز خوانده مى‌شود، يار مشهور و مؤذن پيامبر اسلام(ص) است. او يكى از نخستين مسلمانان و از كسانى بود كه مشركان او را شكنجه كردند. ر.ك: تاريخ مدينة دمشق، ج 10، ص 429؛ سير اعلام النبلاء، ج 1، ص 347. از امام جعفر صادق(ع) روايت شده كه بلال اولين كسى است كه براى ورود به بهشت [از ديگران] پيشى مى‌گيرد؛ زيرا او نخستين كسى بود كه اذان گفت. ر.ك: اعيان الشيعة، السيد محسن الامين، ج 3، ص 601. او پس از وفات رسول خدا(ص) به شام هجرت كرد و در سال 20 ه .ق و به قولى 18 يا 21 ه .ق در دمشق درگذشت. ر.ك: الاستيعاب فى معرفة الاصحاب، ص 82؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 601. مورخان در محل دفن وى اختلاف نظر دارند. برخى آن را شهر دارَيا در جنوب دمشق، جايى كه محل سكونت وى بوده، دانسته‌اند. برخى نيز گفته‌اند جنازه او را به دمشق حمل كرده و در قبرستان باب‌الصغير به خاك سپرده‌اند. ر.ك: تاريخ مدينة دمشق، ج 10، صص 476 - 480. به‌هرحال قول مشهور آن است كه قبر وى در باب‌الصغير دمشق قرار دارد. ر.ك: الطبقات الكبرى، ج 7، ص 386؛ الاستيعاب فى معرفة الاصحاب، ص 82؛ اعيان الشيعة، ج3، ص 601. ابن‌كثير دمشقى نيز در اين‌باره ديدگاه منحصر به فردى دارد. به عقيده او قبر بلال در «داريا» است و قبر منسوب به بلال در قبرستان باب‌الصغير در واقع، قبر بلال ابن ابى‌الدرداء (متوفاى 93 ه .ق) است. او والى و قاضى دمشق از سوى خلفاى اموى بود كه عبدالملك بن مروان او را از سمت خود بركنار كرد و ابوادريس خولانى را به جايش گماشت. ر.ك: البداية والنهاية، ج 9، ص 110. گفتنى است كه قبور ديگرى نيز در سوريه، اردن و تركيه به بلال منسوب است و قبر منسوب به بلال در «داريا» نيز تا به امروز در قبرستان «ابومسلم خولانى» اين شهر باقى مانده است.